Däl Prêmi Dino Sarti spetâbil Zurî,
andand in biblioteca dal pert mî
tra i scafèl què e là spulgand
a m balzè a i ûcc’ al vòster band.
A pinsè che al srèv stè un suplézzi
eser sugêt al vòster élt giudézzi.
e par an padîr patêm e guai,
a dezidè d’an cuncorrer mai!
Mo l’etra nôt a m livè par fer una pisè
che ancåura l’èlba l’an era in zîl spuntè.
Che bel ṡguazén, mo che sudisfaziån
ṡvuder la vsîga con ‘na bêla minziån!
Po’ a sån turnè a lêt såtta al cuèrt,
mo gnint da fer: palpaider sanpr avèrt!
Forsi par l’åura prêsta o par vî dla minziån
in testa m arivè un pôc d’ispiraziån.
E alåura èpis e fói al cêr d’na lanpadénna
a i ho scrétt ‘ste rémm par fer vgnîr matéṅna.
Se l’è poeṡi carénna o ‘na gran bagianè,
vdî un pò vuèter dandii un’ucè.
Se a pinsè che l’an rispêta al protocôl,
fichêla al cesso o int al bidè in amôl.
Se invezi a v piêṡ ‘na quelc quartéṅna
a psî arpiaterla dri da la cupartéṅna.
Anc se Dino al n’era un mî paränt
mè a fò ed Sêrti un tifåuṡ fervänt
e ancåura a vrèv riviver a ogni cåsst
in Piâza Mazaur un bel “quatôrg’agåsst”!
– MARIO SARTI